Na otwarcie Maslenicy proponuję zamiast blinów przepyszne racuchy drożdżowe ze śmietaną
Ruszyła Maslenica, czyli prawosławny karnawał! Czeka nas tydzień pieczenia i jedzenia blinów, czyli rosyjskich naleśników. Właśnie tak pieczenia, a nie smażenia. Tradycyjne drożdżowe bliny były pieczone w piecu bez obracania na drugą stronę. Dlatego do dzisiaj zachował się w języku rosyjskim powiedzenie ,,piec bliny”, chociaż w rzeczywistości już dawno smaży się je na patelni.
Tradycja Maslenicy jest starsza niż chrześcijaństwo i wywodzi się ze starosłowiańskich świąt ku czci bóstw płodności. A bliny, które symbolizowały słońce, były składane im w ofierze. Z jednej strony, zgodnie z wymogami prawosławia, Maslenica to krótki czas weselenia się przed wielkim postem, z drugiej to najlepszy moment na starosłowiańskie sviatki, czyli wróżby.
Przyszłość przepowiada się oczywiście najlepiej z blinów. Jeśli pierwszy naleśnik usmażony przez pannę podczas Maslenicy jest gładki i łatwo odlepia się od patelni to znak, że jeszcze tego roku może ona liczyć na zamążpójście. Blin przywarł do patelni? W ciągu najbliższych trzech lat ze złapania męża nici. Naleśnik idealnie okrągły o gładkich brzegach wróży szczęśliwe małżeństwo. Blin o brzegach nierównych powinien skłonić do zastanowienia się, czy aktualny narzeczony to na pewno dobra partia.
Maslenica trwa tydzień i każdego dnia smaży się bliny. Obowiązuje przy tym określona kolejność kto piecze, a kto zjada. Jednego dnia żona pichci dla męża, innego teściowa dla zięcia, a może zięć dla teściowej…, jeszcze innego zaprasza się przyjaciół na wspólną wyżerkę. Mąż Mój nie jest jednak, aż tak ortodoksyjny w przestrzeganiu zasad Maslenicy. U nas we wszystkie dni przy patelni stoję ja. W związku z tym i ja pozwalam sobie na odstępstwa. Nie piekę każdego dnia tradycyjnej wersji rosyjskich naleśników na mące gryczanej. Są to raczej moje wariacje na temat blinów i Maslenicy. W tym roku naleśnikowe szaleństwo otwiera moja specjalność: racuchy (w Rosji nazywają je oliadi). Mają one dwie zalety, którymi zwykle charakteryzują się wszystkie spécialité de la maison , czyli zawsze się udają i wszystkim smakują. Służę przepisem.
Racuchy drożdżowe
(nie pamiętam skąd go mam, ale znacznie go ulepszyłam, więc uważam go za mój)
Składniki banalnie proste. Gorąco polecam ,,Drożdże Babuni” jeszcze nigdy mnie nie zawiodły
Składniki: 2 szklanki mąki, 1 ¼ szklanki mleka, 2 ½ łyżki masła (w oryginale była margaryna, ale co masło to masło), 3 jaja, 1/3 szklanki cukru (może być nawet mniej), 30 g drożdży (oryginalnie w przepisie było 20 g, ja lubię jednak puchate racuchy), tłuszcz do smażenia Jajka utrzeć z cukrem i szczyptą soli.
Ciasto przed wyrośnięciem…
i po wyrośnięciu. Gotowe do pieczenia, czyli smażenia
Drożdże pokruszyć i rozmieszać w ciepłym mleku (gorące oznacza morderstwo na drożdżach), dodać łyżkę cukru, łyżkę mąki i ciut, ciut soli. Pozostawić w cieple na 20 min. Do jajek dodać mąkę, cukier, mleko z drożdżami. Wymieszać. Masło roztopić, ostudzić i powoli dodać do masy. Wyrobić ciasto aż do spulchnienia (muszą pojawić się bąble), pozostawić w cieple do wyrośnięcia ok. 1 godzinę. Gdy ciasto powiększy dwukrotnie swoją objętość, nakładać na gorącą patelnię. Ja dodaję olej do smażenia tylko przy pierwszej partii, potem smażę już na suchej patelni. Można podawać z konfiturami lub w wersji wytrawnej na przykład z kawiorem. Ale ja najbardziej lubię racuchy w towarzystwie śmietany. Smacznego!